دیوان حافظ بر اساس نسخه علامه محمد قزوینی و دکتر قاسم غنی به خط مهدی فلاح

The Divan of Hafez, Poem by Hafez

خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی در سال ۷۲۷هجری در شیراز دیده به جهان گشود. وی در کودکی تمام قران را از حفظ می‌خواند و از همین‌روی به حافظ مشهور گردید. لسان الغیب دیگر لقب اوست.

وی تقریبا تمام عمر خود را صرف تحصیل دانش کرد. در میان اشعارش گاهی به اختصار عنوان کرده که چهل سال از عمر خویش را صرف تحصیل علم نموده است. وی به واسطه غزلیاتش در روزگار خود بسیار مشهور بود. سلاطین و امرا و وزرا و برگان او را به محضر خویش دعوت می‌کردند و همواره مورد توجه مردم بود. او از جمله شعرایی بود که در زمان حیات خویش، شهرت جهانی‌اش را درک کرد.

او در روزگار سختی می‌زیست. تاخت‌و‌تاز مغولان به تازگی به پایان رسیده بود و حمله تیمور لنگ نیز در پیش بود. حافظ در این دوران پر از هرج و مرج می‌زیست.

حافظ را سلاطین محلی بسیار دوست می‌داشتند. سلاطین جلایری و آل‌اینجو و مظفریان او را بسیار مورد احترام قرار داده و امورات زندگی‌اش را تامین می‌کردند.

وی ۶۵ سال عمر کرد. تاریخ وفات این بزرگمردعرصه ادب، سال ۷۹۲ هجری است. آرامگاه او در شیراز قبله عشاق است و روزی نیست که هزاران نفر برای زیارت مزار او، در حافظیه حاضر نشوند.

بدون هیچ تردیدی حافظ بزرگ‌ترین غزل‌سرای تمام تاریخ است. هیچ‌کس را به شیوایی او قدرت سرودن غزل نیست. قرن‌هاست که ایرانیان با اشعار او انس و الفتی داشته و دیوان حافظ در منزل هر ایرانی به آسانی یافت می‌گردد.

با این‌که بیشتر اشعار حافظ غزل است اما با این حال وی به اندازه‌ای در سرودن اشعار چیره‌دست بود که در سبک‌هایی نظیر مثنوی و قصیده نیز اشعاری از خود به‌جای گذاشت. مثنوی ساقی‌ناهم یکی از مشهورترین مثنوی‌های ادبیات پارسی، سروده حافظ شیرازی است

 انتشارات کتابسرای نیک